3e verslag

Op vrijdag 6 maart zijn wij vertrokken vanuit Sydney naar onze volgende locatie in Sanctuary Point. Na onze huurauto opgehaald hebbende, we kregen een vrijwel nieuwe Mitsubishi ASR mee, togen we richting genoemde bestemming. Het was vrijdag rond een uur of 10 in de ochtend, maar het verkeer was toch drukker dan verwacht.

Ook altijd weer even wennen, links rijden met het stuur rechts. Ook voor Judith was het wennen, om links te zitten zonder stuur!!!! Dat heb ik gemerkt....(haha)!

De rit schoot niet echt op, maar rond 15.00 uur kwamen we aan op onze bestemming. De locatie was voortreffelijk met een uitzicht vanuit de kamer op Jervis Bay. Ook de B&B was meer dan voortreffelijk, met name het ontbijt. We waren aardig vermoeid, immers ik was zelf om 02.00 uur al wakker en had niet meer geslapen..... Niet vanwege de autorit, maar ik heb dat altijd dat ik moeilijk de slaap kan vatten op een vakantie. Nu zal ook de jetlag parten hebben gespeeld, maar ik was aardig vermoeid. Na eerst wat geluierd in de tuin hebbende, toch maar even n uurtje gepit, waarna we naar de lokale Thai ging om de dineren.

De naam Thai’s restaurant mocht het niet hebben, want het bleek een amateuristisch gebeuren te zijn in dit restaurant. Ook bleek dat je je eigen drank mee moest nemen....heb inmiddels aardig wat restaurantjes van binnen gezien, maar deze variant kende ik nog niet!

Toen we klaar waren met het hoofdgerecht kregen we pardoes de rekening gepresenteerd terwijl we nergens om gevraagd hadden. Die rekening viel dus erg mee en na betaald te hebben heeft Judith haar eerste schreden in het buitenland gezet wat betreft auto rijden! En ja, nog steeds stuur rechts en links rijden.....ze deed het prima. Ze was zo betrokken met haar stuurkunsten dat ze pardoes (bijna) te laat de eerste gespotte kangoeroes vrij in de natuur mistte. Toch een aparte gewaarwording, kangoeroes vrij op straat en in de voortuin! 

De volgende dag zijn naar Boogeree National Park geweest. Dat was een aardigst ritje van ongeveer 20 minuten en aldaar hebben we diverse zeer fraaie, kleine strandjes bezocht. Ook wilden we een wandeling rond een meertje maken, maar het was inmiddels al rond 12.30 uur en Judith begon al wat honger te krijgen.

Ze was niet echt gemotiveerd om nog een wandeling rondom dat meertje te maken, maar ze stemde toch in. We waren nog geen 100m van de auto verwijderd of ze hoorde een vreemd soort geritsel links van haar. Ze keek en zag tot haar schrik dat op ongeveer 3 m een 2m lange slang wegkroop, gelukkig voor haar kwam hij niet haar richting op....! Ik zag hem ook verdwijnen en moet zeggen, het is een imposant gezicht als je dat in levende lijve zonder glas er tussen (zoals in de dierentuin) ziet gebeuren.

Judith deed nog 2 passen vooruit en toen kreeg de schrik toch vat op haar waarna zij pardoes rechtsomkeer maakte en weg wilde. Ik kon er mee leven en we gingen terug naar de auto.... echter na 50m zag Juud weer een slang vlak langs het pad liggen....

1 minuut later zat zij al in de auto....!!!

Na een lunch in Huskinsson zijn we terug naar het B&B gegaan en hebben we nog van de tuin en het heerlijke weer genoten. Voor het eerst in de week eens thuis gegeten, iets wat na een week ook wel weer eens lekker was. ‘S-Avonds nog een Nederlands stel gesproken die ook bij ons het B&B zaten en die ook met TravelEssence gereisd waren. Ook zij waren meer dan tevreden over genoemd reisadviesbureau.

8 maart

De dag waarop het ging gebeuren, een tocht van 5 uur richting Tanja Lagoon Camp. Hier zouden we in een tent tussen de kangoeroes bivakkeren!

Alvorens daar aan te komen, zouden we eerst naar Yowrie gaan alwaar Sara en Gary hun gehele verblijf inclusief alle kangoeroes verloren hebben zien gaan ten gevolge van de bosbranden. Sara en Gary hielden daar namens de organisatie Wild Lifecare een kangeroe-herstelverblijf er op na. Dit om zieke en gewonde kangoeroes op te vangen, hen aan te laten sterken om ze vervolgens weer vrij de natuur in te zetten.

Judith had middels FB vernomen van hun relaas en het was echt erg. Als je met eigen ogen ziet hoe erg het geweest moet zijn als je overal zwarte stokjes ziet staan met daar tussen wat eerst groene aanwas, dat is onvoorstelbaar. 

Judith had een donatie rond haar verjaardag opgezet om zo zelf dit bedrag (1000 euro) ter plaatse te overhandigen, zodat er niks aan de strijkstok bleef hangen!

Sara was erg verheugd met dit geschenk, ze raakte geëmotioneerd toen ze deze geste van Juud vernam! We hebben nog even staan praten en Juud heeft nog een aantal kleine kangoeroes kunnen aaien (er zijn er nu nog 6 terwijl ze voor de brand er nog 180 hadden....). Sara bleek toch wel erg verbitterd over de nasleep van wat haar was overkomen en na de handen geschud te hebben, zijn we verder gereisd richting onze tent!

Na een rit van dik n uur kwamen we aan bij Tanja Lagoon Camp. Wat we daar aan troffen overtrof onze stoutste verwachtingen; een zeer ruime tent op n vlonder, voorzien van keuken, bad en een tweepersoonsbed. Alvorens daar te komen diende we ons eerst door een woud van kangoeroes te banen. Dat is toch echt wel heel speciaal als je eerst tussen zo’n 30 kangoeroes, van groot tot klein, door moet, nog nooit meegemaakt!

Vanaf de vlonder van onze tent hadden we een vrij uitzicht over een droogstaand meertje, gelardeerd met een heerlijk zonnetje, het was echt fantastisch om te ervaren.

Ook de stilte, je zag geen mens en je zat heerlijk op jezelf, geweldig, hier kwamen we voor!