9e verslag

Vrijdag 20 maart, na een wat korte nachtrust, wakker geworden en een heerlijk ontbijt genoten. De hostess was een allervriendelijkste dame die graag ons verhaal aan wilde horen nadat zij daartoe gevraagd had. Kregen van haar nog wat tips tav de lokale bezienswaardigheden en zij wees ons op Cape Ottways Lighthouse en de Ottways, een prachtig National Park waar de dieren nog vrij in het rond lopen. Dat was op n halfuurtje rijden en wij daar naar toe getogen. Was inderdaad een zeer fraaie rit met veel natuurschoon met diepe dalen waar de mist in bleef hangen. Een prachtig gezicht.

Ons doel was Cape Ottways Lighthouse. Een vuurtoren uit 1848 die op t zuidelijkste puntje van Australië stond en op dat punt zijn in t verleden vele schepen vergaan. Het was een soort Bermuda driehoek maar dan in Zuid Australië. Het weer speelde een belangrijke rol want het waaide enorm, je moest je telefoon goed vasthouden bij het maken van foto’s. Het hoorde echt bij die locatie, 5 jaar geleden waren wij bij Land’s End, het zuidelijkste puntje van Zuid Engeland en toen was het ook zo slecht weer. Nu dus weer, een flashback was gauw geboren!

Ook de vuurtoren zelf nog beklommen, maar het maken van foto’s bovenop die toren bleek geen sinecure. Je waaide er zowat vanaf. Wel gaaf om die woeste Grote Oceaan tekeer te zien gaan en je kon er van alles bij bedenken dat daar zoveel schepen vergaan zijn.

Verderop nog even het park ingereden en daar hebben we inderdaad nog slechts 2 koala’s en een Wallaby (kind kangoeroe) vrij in de natuur mogen aanschouwen, het bleek een laatste groet aan de fauna van Australië.

Vervolgens weer even terug naar de bungalow waar wij vertoefden en toen kregen we een mail van onze grote vrienden van KLM die doodleuk mailde dat onze 2e vlucht ook gecanceld was. De reden was duidelijk, echter wat mij het meest irriteerde was dat wij een voucher voor de geleden financiële schade konden krijgen en dat we verder maar met onze reisorganisatie contact op moesten nemen over hoe nu verder.... Onze zgn nationale trots in de vliegtuig wereld laat je dus gewoon ‘aan je lot over’, niet ergens in London oud maar toch echt een eindje verderop....

Dat draagt dan de naam Koninklijk, wat moet ik hier vandaan met een voucher..... Dat is voor nog vertrekkende passagiers n optie, maar toch niet voor gestrande passagiers aan de andere kant van deze planeet! Wat moeten wij hiermee, ook geen enkel alternatief aangeboden, slechts een voucher......

Daar zaten we dan en wat nu? We zijn maar eerst even een hapje gaan eten bij de locale Italiaan want Nederland sliep nog.

Bij terugkomst op de kamer maar aan de bel gegaan. Eerst even de kamer in Melbourne die we toch al gepland hadden en die reeds al betaald was, gereserveerd voor komend weekend ipv een week later. Dat bleek geen enkel punt en kostte ons niks extra.

Vervolgens de reisorganisatie gebeld en die kreeg ik direct aan de lijn! Ons verhaal aan hen kenbaar gemaakt en dat wij niet van plan waren om een 3e ticket naar Adam te gaan boeken zonder zekerheid van daadwerkelijk vertrek. We kunnen wel aan de gang blijven! Daar waren ze gevoelig voor, kreeg te horen dat er spoedberaad gaande was tussen het management en de ANVR om een repatriëring op gang te gaan brengen. Het zag en ziet er naar uit dat het hele luchtruim voor eind maart dicht zal gaan dus haast was toch wel geboden. Met de toezegging dat we absoluut vandaag nog een mail zouden krijgen hebben we het gesprek beëindigd. Bij een negatief antwoord hadden we besloten om de Nederlandse Ambassade in Australië in te gaan schakelen.

Vandaag om 06.15 uur al wakker en hadden inderdaad een lange mail van de reisorganisatie ontvangen. In het kort kwam het op een inventarisatie neer wie waar vast zat en of die nu wel of niet op korte termijn weg kon. Tevens was deze mail voorzien van een link die naar het Min v Buitenlandse Zaken leidde en waar je je gezelschap met telnr, waar je zat etc in kenbaar kon maken. Zij zouden voor verdere zorg richting Ambassade dragen.

Vervolgens even snel gedoucht en na het douchen weer even de telefoon geraadpleegd en wat bleek? Hadden we een mail van de reisorganisatie ontvangen met de mededeling dat we op donderdag 26 mrt kunnen vertrekken van Melbourne naar London. Of we daar mee in konden stemmen en dat wij daar niets voor hoefde te betalen. Vlucht is met Cathay Pacific, ook onze mij die ons naar Australië heeft vervoerd. Uiteraard stemde we daarin mee en we gingen met een heerlijk gevoel het ontbijt te lijf. Daar bleef weinig van over bleek aan het einde! Uiteraard wilde ik toch de euforie enigszins temperen, we hebben dit van de week eerder meegemaakt en toen werd er ook doodleuk gecanceld en naïviteit is een eigenschap die mij vreemd in de oren klinkt!

We gaan het zien komende week. Het zou er op neerkomen dat we 5 dagen in Melbourne moeten verblijven ipv de geplande 3,

maar daar weten we wel raad mee, Juud zeker, er zijn winkels en markten zat hier.....!

Vervolgens ingepakt om een 3 uur durende rit naar Melbourne aan te vangen. Nog een laatste groet aan een stukje Great Ocean Road waarna we het fraaie landschap in doken die ons scheiden van Melbourne. Het was een fraaie rit door mooi typisch “Brits” landschap waarbij we echt heerlijke Australische dorpjes doorkruist hebben.

Tevens realiseerden we ons goed dat we ook afscheid namen van het fraaie, maar vooral rustieke landschap wat Australië zo uniek maakt. Dat deed ons toch enigszins verstommen, zeker met de opdoemende skyline van Melbourne inmiddels in zicht.

Die is op zich best fraai op afstand, maar is toch eigenlijk ook niet echt ons ding. We moesten het meemaken, vandoor ook aanvankelijk zo geboekt, maar het kostte ons de nodige moeite om aan een hectische stad te moeten wennen.

We realiseerden ons ook dat het eigenlijk maar goed was zo en dat we niet vanuit de Uluru (in de Outback bij de Aboriginals) richting Melbourne waren gereisd, want dan was de cultuur shock nog groter geweest.

Bij aankomst vlot ingecheckt en een verlenging van 2 dagen was ook geen punt, dus zoals het er nu uitziet nog 5 dagen hier en dan naar het vliegveld voor de terugreis.

We hebben een kamer midden in de stad maar met een klein binnen tuintje zonder inkijk, maw we kunnen toch zo af en toe ons rust momentje pakken.

Wat ons verder in de stad opviel was de grote hoeveelheid aan zwervers en dito zwerfafval. Dat hadden we nergens tot op heden in Australië gezien; buiten Melbourne is men zeer gedisciplineerd en gooit men niet het afval op straat. Australië is wat dit aangaat een voorbeeld voor Europa op Melbourne na. Zo nu een biertje!