8e verslag

Op 17 maart hebben wij de route van Yanakie naar Rye afgelegd. Een route van 2 uurtjes door een ‘Engels” landschap. Het leek wel of we ons nog in Kent bevonden. De zon scheen heerlijk, Juud zat weer volop te genieten en te gieren van het lachen.

Volgens mij was er afgesproken om de Holsteijntjes eens even flink te klieren want bijna overal zijn er wel wegwerkzaamheden.

Kan niet anders dan een complot zijn.....

De rit verliep zeer voorspoedig en we hadden afgesproken om af te wijken en langs Hastings te gaan. Een mooie kustplaats met een fraaie jetty (aanlegsteiger). Saillant detail is dat wij exact 5 jaar geleden ook naar Hastings zijn gereden, maar dat was in Engeland.....! Onderweg naar Hastings was Judith zo scherp om een verdekt opgestelde dierentuin van alleen maar Australische beesten te ontdekken. Ik in de remmen en hup even naar binnen. Daar binnen in deze fraai onderhouden dierentuin, Moonlit Wildlife Park genaamd, liepen de kangoeroes, de emoe’s, de wallaby’s (kleine kangoeroes) dingo’s (wolf honden) koala’s en de Tasmaanse Duivel al dan niet vrij in t rond. Erg leuk om te hebben gezien, de dieren werden meer dan uitstekend verzorgd!

Vervolgens op naar Hastings, de jetty bestierd waarna we een heerlijke lunch tot ons namen.

Hierna op naar Rye alwaar ons volgende verblijflocatie op ons bezoek zat te wachten. Dat bleek een zeer fraaie bungalow die aan de achterzijde schuin op liep en die werd bestierd door een Belgisch echtpaar. We hadden wel vernomen van Belgische biertjes die we daar konden nuttigen, echter we wisten niet dat dit een link was naar de uitbaters. Zij waren overigens trots genaturaliseerd tot Aussies en ze waren daar fier op! Bij kennismaking werden we niet met een hand verwelkomt, een slecht voorteken.....

Na inchecken even gerust waarna we naar een lokaal Aziatisch restaurant zijn geweest, The Steam, alwaar een mixere te verkrijgen was uit een Indiase, Japanse, Chinese en Thaise keuken. Nog nooit zo ervaren. Het eten was even verrassend als lekker.

Vervolgens even heerlijk op de veranda bij ons verblijf van een Duveltje genoten, echter het was er nogal donker en we hoorden allerlei ondefinieerbare geluiden. Voor ik t wist zat Juud al op de kamer en zat ik daar in m’n eentje......

Volgende dag, 18 maart, is zoals al een aantal jaartjes mijn broer Alfred jarig. Omdat wij 10 uur voorlopen qua tijd waren wij de eersten om hem te feliciteren met zijn 16e verjaardag! Vervolgens was ik vroeg wakker en keek zoals gebruikelijk naar m’n telefoon voor de diverse berichten. In mijn mail stond een bericht van onze reisorganisatie met het advies om terug te komen....

Nadat Judith voorzichtig wakker was geworden heb ik haar met het onheilspellende nieuws geconfronteerd.....

Lang verhaal kort, ik heb direct contact gezocht via de mail bij onze reisorganisatie en onze reisverzekering.

Omdat ik het verslag leuk wil houden wil ik het hier even bij laten want dit was ongeveer tot op heden het enige contact met beide organisaties....

Nadat we t in hebben laten dalen toch maar besloten om op zoek te gaan naar betaalbare tickets middels een gangbare reisroute. Het lukte Judith om voor 1000 euro 2 tickets Melbourne Amsterdam met een tussenstop in Abu Dabhi te regelen bij Etihad. Helaas moeten we onze reis dus met een week inkorten. Natuurlijk, geen man over boord en een luxeprobleem, we weten t, maar t kwam ons toch wel rauw op ons dak. Het hele coronacircus was ons niet ontgaan, maar omdat wij er hier absoluut niks van merken en we het zo naar ons zin hebben, moet er wel n knop om...

Vervolgens hebben we die dag een geweldige wandeling door de punt bij Portsea gemaakt van wel 5 km door heuvelachtig gebied gemaakt. Deze route gaf ons goed de gelegenheid om even aan de nieuwe situatie te wennen, immers ineens was het einde van de vakantie in zicht. Bovendien realiseerden wij wat we allemaal gingen missen, zoals alleen al de Outback safari bij Uluru alwaar de originele Aboriginals nog leven..... Dit doet even pijn, het idee was voorzichtig geboren om volgend jaar dan maar terug te gaan....

Vandaag 19 maart stond de volgende reisdag gepland. Die zou gaan van Sorrento, via een veerovertocht naar Queenscliff , over de beroemde Great Ocean Road (GOR) naar Apollo Bay alwaar we in een wel zeer Victoriaansachtige bungalow zouden gaan verblijven. De veerovertocht duurde 40 minuten en was wel zeer fraai; heerlijk zonnetje, klein briesje, mooi uitzicht en niet al te druk op de boot. Voor we het wisten waren we aan de overkant. Hierop eerst naar Geelong, alwaar dochterlief ons verzocht had om even langs de grootste Funco verkoop zaak ter wereld te gaan. Zij spaart dergelijke poppen en we hadden een waslijst aan wensen meegekregen. Op moment van schrijven kan ik niet verder uitwijden, maar die winkel was zelfs voor ons indrukwekkend.

Vervolgens op naar de GOR, de wereldberoemde ruim 40 km lange weg langs de rotsen en de diepe dalen. Hier zijn vele films opgenomen en na elke bocht hoopte ik in een James Bondfilm te geraken, echter helaas...... Onderweg nog diverse malen korte stops gemaakt om fraaie plaatjes te schieten.

Het is inderdaad een zeer indrukwekkende weg die aan zee zijde voorzien is van fraaie rotsen en een helder felblauwe zee, echt fraai. Maar na 40 km op en neer en van links naar rechts geschud te zijn waande ik me een slap aftreksel van Max Verstappen, maar met een voldaan gevoel reden we Apollo Bay binnen, een rit die al met al 3 uur heeft geduurd.

Bij aankomst werden onze stoutste dromen realiteit; we zitten in een echt zeer fraaie bungalow, zie foto’s!